เราผิดปกติรึเปล่า !!

วันนี้มีเรื่องจะมาปรึกษาคะ คือว่า เรารู้สึกเหมือนชีวิตเราโดดเดี่ยวมาก เพื่อนที่สนิท สามารถคุยได้ทุกๆ เรื่องไม่มีเลยสักคน บางคนเราลองปรึกษา ก็รู้สึกเหมือนเราไปรบกวนเขา มีทีท่าจะวางสายท่าเดียว หลังจากนั้น เราเลยไม่กล้าปรึกษาใคร มีอะไร  ทำคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว ตลอดเลย จริงๆ ก็อยากมีเพื่อนแท้ แต่มันไม่มีนะสิ ทำไงได้ เคยแต่ให้คำปรึกษาคนอื่นมาตลอด พอโดนกับตัวเอง ไปไม่เป็นเลยทีเดียว
        เลยอยากจะถามเพื่อนๆ คะ ว่าเราควรทำยังไงต่อไป ยกเว้น เรื่องหาแฟนนะ ชีวิตเราเจอแต่ผู้ชายไม่ดี แรกๆ ก็ดีอยู่หรอก พอนานไปลายเริ่มออก เราเลยรู้ว่าเราน่าจะอยู่คนเดียวดีที่สุด แต่ในใจก็แอบหวังจะเจอใครสักคนที่พร้อมจะเข้าใจ เราจริงๆ น่ะ แต่เอาเถอะมันคงเป็นแค่ความหวังลมๆ แล้งๆ รู้สึกดีใจและอิจฉาทุกครั้งเมื่อเห็นใครเดินจูงมือกัน
          สรุปนะคะ พล่ามมาเยอะ อยากถามว่าการที่เรามีความคิดแบบนี้ รู้สึกแบบนี้ เราปกติรึเปล่าคะ  เริ่มสับสนกับตัวเองแล้วตอนนี้ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ